นี่เป็นแนวทางที่สมบูรณ์สำหรับงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมซึ่งสร้างขึ้นโดยใช้ทักษะและเทคนิคที่ได้รับการปลูกฝังในประวัติศาสตร์อันยาวนาน ในคู่มือนี้เราจะครอบคลุมงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมจากทั่วประเทศอย่างกว้างขวางตั้งแต่งานที่มีชื่อเสียงเช่น Kimono, Yukata และ Tatami ไปจนถึงงานที่รู้จักกันน้อยเช่น Dolls Kokeshi, ดอกไม้ไฟ, Kendama, Origami, Daruma Dols, Woodblock Prints ต้นบอนไซ (บอนไซ) และแฟน ๆ ที่โค้งมนและพับ พวกเขาทำของที่ระลึกที่น่าทึ่งเช่นเดียวกับงานศิลปะที่สวยงาม เราหวังว่าจะถ่ายทอดความงดงามของงานฝีมือญี่ปุ่นดั้งเดิมเหล่านี้ผ่านบทความนี้
สิ่งทอ: ทอ, ย้อม ฯลฯ
กิโมโน
กิโมโนเป็นที่รู้จักกันในชื่อชุดดั้งเดิมของญี่ปุ่นมาตั้งแต่สมัยโบราณ ผ้าตัวแทนสองคน ได้แก่ "Nishijin-Ori" (Nishijin Weaving) จาก Kyoto ซึ่งส่วนใหญ่ทำจากผ้าไหมและ "Kurume-Gasuri" (Kurume Weaving) จาก Fukuoka ซึ่งส่วนใหญ่ทำจากฝ้าย แม้ว่ามันจะคล้ายกับเสื้อคลุม แต่รูปร่างนั้นไม่เหมือนใคร: ลักษณะเฉพาะคือวิธีที่แขนเสื้อ (เรียกว่า "sode") แขวนต่ำใต้แขน ชุดกิโมโนที่มีแขนยาวโดยเฉพาะเรียกว่า "Furisode" และเป็นชุดที่เป็นทางการสำหรับผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน สิ่งเหล่านี้มักจะสวมใส่ที่ "Seijinshiki" (พิธีมาถึงวัย) และยังเป็นเครื่องแต่งกายแขกรับเชิญงานแต่งงาน
กิโมโนโดยไม่คำนึงถึงเพศจะสวมใส่กับชุดชั้นในเฉพาะที่เรียกว่า "นากาจูน" และถูกผูกด้วยสายสะพายที่เรียกว่า "โอบี" รอบเอว นอกจากนี้การสวมชุดกิโมโนต้องมีความรู้พิเศษเกี่ยวกับ "Kitsuke" (วิธีการสวมชุดกิโมโน) ดังนั้นผู้ที่ต้องการสวมชุดกิโมโนในญี่ปุ่นแนะนำให้เช่าและให้ผู้เชี่ยวชาญของ Kitsuke
เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าชุดกิโมโนสีดำทั้งหมด (รวมถึง OBI) เป็นชุดไว้ทุกข์ที่เรียกว่า "Mofuku" และเป็นชุดกิโมโนชนิดพิเศษที่มักจะสวมใส่ในงานศพซึ่งหมายความว่ามันไม่เหมาะสมที่จะสวมใส่ตามปกติ ในทำนองเดียวกันวงดนตรีสีขาวอย่างสมบูรณ์เรียกว่า "Shiromuku" และเป็นชุดกิโมโนชนิดพิเศษที่ผู้หญิงสวมใส่ในพิธี Shinto ที่ศาลเจ้า
ยูกาตะ
ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างกิโมโนและยูกาตะก็คือพวกเขาไม่ได้สวมใส่กับชุดชั้นใน (ทั้ง Nagajuban หรือ "Hadajuban") และ Yukata นั้นไม่ได้สวมใส่โดยตรง ทำจากฝ้ายยูกาตะได้รับความนิยมในช่วงกลางยุคเอโด (1716 - 1829) เป็นเสื้อผ้าที่สะดวกสบายที่จะสวม จุดเริ่มต้นของยุคเมจิ (2411 - 2455) อีกคุณสมบัติหนึ่งที่ทำให้ยูกาตะนอกเหนือจากกิโมโนคือมันค่อนข้างง่ายต่อการสวมใส่และมักจะใช้เป็นห้องพักในห้องที่โรงแรมออนเซ็น (น้ำพุร้อน) (แจ๊กเก็ตหนาขึ้นในช่วงฤดูหนาวเรียกว่า "Tanzen")
ชุดกิโมโนสวมใส่เป็นชุดที่เป็นทางการมากขึ้น แต่ยูกาตะสวมชุดลำลองเป็นส่วนใหญ่และสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นเสื้อผ้าบนท้องถนน เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องคำนึงถึงความแตกต่างนี้เนื่องจากยูกาตะอาจไม่เหมาะสมในสถานที่สาธารณะและในช่วงเหตุการณ์เมื่อจำเป็นต้องสวมใส่อย่างเป็นทางการ
ข้อมูลเพิ่มเติม:▶ Yukata vs Kimono วัฒนธรรมลับที่อยู่เบื้องหลังชุดชาติญี่ปุ่น [สึนางูญี่ปุ่น]
บทความที่เกี่ยวข้อง: ▶ 7 ชุดกิโมโนญี่ปุ่น/ยูกาตะที่ทีมแก้ไขญี่ปุ่นของเรารัก
Furoshiki (ผ้าห่อ)
Furoshiki เป็นผ้าชิ้นหนึ่งที่ทำจากฝ้าย รูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมเสมอ แต่ขนาดสามารถอยู่ในช่วง 45 ซม. ("chuhaba," หรือขนาดกลาง) ถึง 238 ซม. ("nanahaba" หรือขนาดใหญ่) ซึ่งมีขนาดใหญ่พอที่จะห่อหุ้มฟูก ในอดีต furoshiki ขนาดใหญ่เหล่านี้ถูกนำมาใช้ในการห่อสิ่งของในครัวเรือนทั้งหมดเช่นเฟอร์นิเจอร์ แต่ทุกวันนี้พวกเขาส่วนใหญ่จะใช้ในการห่อของขวัญเช่นขนมหวานหรือ "Shugibukuro" ซองพิเศษที่เก็บเงิน เมื่อไม่นานมานี้ผู้คนได้ค้นหารูปแบบการห่อและการเตรียมการใหม่ดังนั้นจึงมีคนที่ใช้ Furoshiki เพื่อเก็บขวดสาเกหรือเป็นถุงนิเวศทำให้เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์และหลากหลาย
อื่น
ผู้ชายมีชุดกิโมโนหลายรูปแบบที่สวมใส่สำหรับโอกาสที่แตกต่างกันเช่นกันเพิ่มความหลากหลายของงานฝีมือแบบดั้งเดิม "Hakama" มักจะสวมใส่สำหรับงานแต่งงานหรือกิจกรรมสาธารณะ "Jinbei" ใช้เป็นชุดลำลองหรือเสื้อผ้าบนท้องถนนและ "Samue" สวมใส่โดยพระสงฆ์เป็นชุดทำงานของพวกเขา (อย่างแม่นยำผู้หญิงยังสามารถสวมใส่ Hakama และในช่วงระยะเวลาไทชา (1912 - 1926) การสวม Hakama กับรองเท้าเป็นเทรนด์ที่ได้รับความนิยมอย่างมากที่ผสมสไตล์ญี่ปุ่นและตะวันตก)
ในอดีต "tenugui" หรือผ้ามือถูกนำมาใช้แทนผ้าเช็ดตัว นอกจากนี้ยังมี "ผ้าขนหนูอิมาบารี"ซึ่งได้กลายเป็นที่นิยมทั่วโลกเนื่องจากคุณภาพสูงแม้ว่ามันจะมีประวัติค่อนข้างสั้น
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶ 5 ผ้าเช็ดตัวญี่ปุ่นและ tenugui สำหรับทุกสถานการณ์
▶ 7 ข้อเท็จจริงที่ไม่แห้งเกี่ยวกับผ้าเช็ดตัวญี่ปุ่น
▶งานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: คุณสมบัติที่น่าทึ่งของผ้าเช็ดตัวอิมาบารี
โลหะ
มีด
มีดในครัวเป็นตัวอย่างที่เป็นแบบอย่างของเครื่องมือตัดญี่ปุ่น แต่งานฝีมือก็ขยายไปสู่ทุ่งนาอื่น ๆ เช่น "Nomi" (สิ่ว), "Kanna" (เครื่องโกนหนวดไม้) และกรรไกรสำหรับช่างไม้และจอบและ Sickles สำหรับงานภาคสนาม
สิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับเครื่องมือเหล่านี้คือความคมชัด ด้วยความแม่นยำที่มีขนาดเล็กกว่า 1 มม. ความแม่นยำนี้มีความสำคัญอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับหลายอาชีพรวมถึงศาลเจ้าและช่างไม้วัดช่างฝีมือแบบดั้งเดิมและพ่อครัวซูชิซึ่งระดับความแม่นยำในการตัดสามารถเปลี่ยนรสชาติของซาชิมิและซูชิได้อย่างสมบูรณ์ ไม่มีการพูดเกินจริงที่จะบอกว่าผลิตภัณฑ์ที่ญี่ปุ่นภูมิใจในส่วนหนึ่งเนื่องจากความแม่นยำสูงและความคมชัดของใบมีดเหล่านี้
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶มีดญี่ปุ่น 5 อันดับแรกสำหรับพ่อครัว
▶ 7 มีดญี่ปุ่น 7 ใบที่แฟน ๆ ทำอาหารทุกคนควรรู้
▶ 8 สิ่งที่คุณไม่รู้เกี่ยวกับมีดครัวญี่ปุ่น
▶สิ่งที่ดีเลิศของมีดญี่ปุ่น! Cutlery Yamawaki: นำโลกของมีด Sakai ญี่ปุ่นระดับไฮเอนด์ระดับไฮเอนด์
▶แนะนำ Echizen Uchihamono, มีดครัวญี่ปุ่นคลาสสิก
เครื่องราง
Ironworks มีเสน่ห์ที่เรียบง่ายสำหรับพวกเขา หลายคนเช่น "Nambu Tekki"(nambu ironwork) ที่แสดงในภาพทำโดยการเทเหล็กหลอมเหลว (" การหล่อ ") ลงในแม่พิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้สีสันสดใส หม้อชา Nambu Tekki ได้รับแรงฉุดทั่วโลก แต่สิ่งที่ควรสังเกตคือคุณสมบัติการปรับความร้อนที่น่าทึ่งที่โรงงานเหล็กเหล่านี้มี ร้านอาหารพิเศษหลายแห่งยังใช้ "Teppan" ญี่ปุ่น (Iron Griddles) เพื่อย่างอาหารเช่นสเต็ก!
อื่น
งานฝีมือโลหะญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่ทำจากทองคำเงินทองแดงดีบุกและเหล็กรวมกันเรียกว่า "gokin" หรือ "โลหะห้า" นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในวิธีการประดิษฐ์ มีสองวิธีหลักที่งานฝีมือถูกปลอมแปลง: บางอย่างเช่น Nambu Tekki ที่แสดงไว้ด้านบนทำโดยการเทโลหะลงในแม่พิมพ์เหล็กในกระบวนการที่เรียกว่า "Chukin" (การหล่อ) ในขณะที่คนอื่น ๆ เช่นมีดถูกตีจนกว่าพวกเขา เป็นแบนกระบวนการที่เรียกว่า "tankin" (การตอก)
งานโลหะที่โดดเด่นอื่น ๆ ได้แก่ "Nihonto" (ดาบญี่ปุ่น) ที่รู้จักกันดีว่าเป็น "คมชัดเหมือนมีดโกน" ตัวป้องกันโลหะที่สลับซับซ้อน ("tsuba") ติดอยู่กับมัน; เช่นเดียวกับศิลปะของ "Tokyo Ginki" (Tokyo Silverware) ที่ซึ่งเงินถูกทุบด้วยมือ
เครื่องลายครามและกระจก
เซรามิก
เมื่อพังทลายลงมีเซรามิกญี่ปุ่นสองประเภทหลัก: เครื่องปั้นดินเผา "Toki" ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ดินเหนียวและพอร์ซเลน "jiki" ซึ่งถูกยิงด้วยหินเซรามิกบด Toki สามารถยิงได้หลังจากถูกปกคลุมด้วยเคลือบชนิดพิเศษที่เรียกว่า "Uwagusuri" หรือไม่มีการเคลือบใด ๆ เลย การเคลือบสร้างความอบอุ่นเป็นพิเศษในการระบายสีพื้นผิวและความรู้สึก"Satsuma-Yaki"(เซรามิก Satsuma) เป็นงานฝีมือที่มีชื่อเสียงเป็นพิเศษและสิ่งเหล่านี้สามารถจัดหมวดหมู่ในวงกว้างเป็นสีดำ" Kuro Satsuma "และสีขาว" Shiro Satsuma "ในทางกลับกัน Jiki ถูกยิงที่อุณหภูมิสูงและเป็นที่รู้จักกันดี ยากมากหลังจาก vitrification (เช่นเปลี่ยนเป็นแก้ว) ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงคือImari-arita-Yaki (Porcelain Imari-arita)ซึ่งแสดงในภาพ
เพื่ออธิบายพอร์ซเลนในระยะสั้นมีหลายพันธุ์แต่ละตัวมีเสน่ห์พิเศษของตัวเอง คุณควรสำรวจโลกของพอร์ซเลนเพื่อค้นหาประเภทที่เหมาะกับแฟนซีของคุณมากที่สุด
ข้อมูลเพิ่มเติม:▶งานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: คู่มือที่สมบูรณ์สำหรับเซรามิกญี่ปุ่น
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶ 5 แผ่นญี่ปุ่น 5 แผ่นที่จะเพิ่มความสว่างขึ้นโต๊ะรับประทานอาหาร
▶ 5 ชามญี่ปุ่นคุณต้องการตกแต่งครัวด้วย
งานกระจก
สิ่งที่แสดงในภาพคือ "Edo-kiriko"(Edo Cut Glass) งานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมตามที่ได้รับมอบหมายจากกระทรวงเศรษฐกิจการค้าและอุตสาหกรรมมันเป็นงานฝีมือที่ละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง -ร้านอาหารและเป็นที่รักของหลาย ๆ คนที่ซื้อมาบ่อยครั้งเพื่อใช้ในช่วงโอกาสพิเศษ "Edo Glass" เป็นงานฝีมือแบบดั้งเดิมที่ได้รับมอบหมายและมีเครื่องแก้วอื่น ๆ อีกมากมายทั่วประเทศเช่น "Tenma-Kiriko" (Tenma Cut แก้ว) จากโอซาก้าและ "Shimadzu-Satsuma-kiriko"(Shimadzu-Satsuma Cut Glass) จาก Kagoshima
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶คู่มือสำหรับงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: แก้วเอโดะ-คิริโกะ
▶คู่มือสำหรับงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: Satsuma Kiriko Glass
ตุ๊กตาญี่ปุ่นและรายการดั้งเดิมที่โชคดีอื่น ๆ
ตุ๊กตา Kokeshi
เชื่อว่าตุ๊กตา Kokeshi มีต้นกำเนิดในปี 1800 เป็นของที่ระลึกออนเซ็นจากภูมิภาค Tohoku ทางตอนเหนือ ภาพแสดงให้เห็นว่า "Miyagi ดั้งเดิม Kokeshi" ซึ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นงานฝีมือแบบดั้งเดิมโดยกระทรวงเศรษฐกิจการค้าและอุตสาหกรรม มีตุ๊กตา kokeshi ประมาณสิบถึงสิบเอ็ดประเภทโดยมีรูปร่างและการแสดงออกทางสีหน้าแตกต่างกันอย่างมากมายระหว่างแต่ละประเภท แม้ว่าจะมีหลายประเภทที่มีการแสดงออกที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาทั้งหมดมีชุดแฟน ๆ ของตัวเอง
ตุ๊กตาเหล่านี้มีเสน่ห์ที่ลึกซึ้งสำหรับพวกเขาแสดงหัวใจที่พวกเขาทำงานโดยช่างฝีมือที่ทำงานท่ามกลางธรรมชาติอันเขียวชอุ่มของญี่ปุ่นตอนเหนือ
▶สนใจซื้อตุ๊กตาญี่ปุ่นของคุณเองหรือไม่? ตรวจสอบตัวเลือกที่มีอยู่ทั้งหมดที่นี่
ตุ๊กตา Hina
Hina Dolls เป็นของตกแต่งสำหรับ Hina Matsuri ประจำปี (วันตุ๊กตา/วันหญิง) ในวันที่ 3 มีนาคมและพวกเขาจะใช้เพื่อสวดภาวนาเพื่อการเลี้ยงดูที่มีสุขภาพดีและความสุขในอนาคตของหญิงสาว ตุ๊กตาในแถวบนสุดเรียกว่า "Dairisama" และเป็นตัวแทนของจักรพรรดิ ("Obina" ด้านซ้ายมือของภาพ) และจักรพรรดินี ("Mebina" ด้านขวามือ) และเป็นตุ๊กตาสองตัวที่แสดงโดยไม่ต้อง ล้มเหลว. นอกเหนือจาก Dairisama แล้วยังมีผู้หญิงในศาลสามคนรวมถึงนักดนตรี Noh ห้าคนที่มีสไตล์เป็นเด็ก ("Gonin-Bayashi") และชุดตุ๊กตาที่สมบูรณ์มาด้วยกันเรียกว่า "Jugonin Kazari" (การตกแต่ง 15 ชิ้น) หรือ "Nanadan Kazari" (การตกแต่งเจ็ดขั้นตอน) ทั้งชุดได้รับการตกแต่งแบบดั้งเดิมบนเวทีเจ็ดขั้นตอน แต่ทุกวันนี้มันไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดามากที่จะเห็นสิ่งทั้งหมด ประเพณีของการตั้งค่าตุ๊กตามีชีวิตอยู่เป็นอย่างมาก แต่ผู้คนอาจตั้งค่า Dairisama สำหรับการแสดงผลขนาดกะทัดรัดมากขึ้น
มี "Hina-ingyo" (Hina Dolls) และ "Hina-gu" (Hina Accessories) จำนวนมากที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นงานฝีมือแบบดั้งเดิมโดยกระทรวงเศรษฐกิจการค้าและอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง "Suruga-Hina-Ningyo" ตุ๊กตา Hina)
อื่น
ตุ๊กตาอื่น ๆ อีกมากมายได้ถูกสร้างขึ้นทั่วประเทศมาตั้งแต่ปี 1600 เช่น "Hakata-Ningyo" (ตุ๊กตาฮากาตะ) และรูปร่างและการแสดงออกของพวกเขาแตกต่างกันระหว่างแต่ละประเภท หากคุณมีโอกาสเราขอแนะนำให้ดูตุ๊กตาญี่ปุ่นที่แตกต่างกันทั้งหมดและค้นหารายการโปรดของคุณ
ข้อมูลเพิ่มเติม:▶งานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: คู่มือที่สมบูรณ์สำหรับตุ๊กตาญี่ปุ่น
Daruma
ว่ากันว่า Daruma มาเป็นช่วงเวลาเอโดะ (1603 - 1868) และเชื่อกันว่า daruma ตาขาวที่เราเห็นในวันนี้ถูกสร้างขึ้นประมาณปี 1800 ในช่วงหลังของยุคเอโดะ ในเวลานั้น Daruma ถูกขายด้วยตาสีดำ แต่การร้องเรียนเช่น "ฉันไม่ชอบดวงตา" ได้รับจากลูกค้าซึ่งทำให้ช่างฝีมือวาดดวงตาสีดำเมื่อพวกเขาได้รับคำสั่งให้ทำเช่นนั้นหรือทิ้งไว้ สีขาวเพื่อให้ลูกค้าสามารถทาสีพวกเขาเอง
ทุกวันนี้ผู้คนวาดภาพในตาซ้ายเมื่อพวกเขาสวดอ้อนวอนขอบางสิ่งบางอย่างเช่นผ่านการทดสอบชัยชนะบางอย่างหรือเพื่อให้ธุรกิจประสบความสำเร็จจากนั้นวาดภาพในตาขวาเมื่อคำอธิษฐานของพวกเขาได้รับคำตอบ
Maneki Neko (Lucky Cats)
ในญี่ปุ่น, "Maneki Neko” ได้รับการพิจารณาว่าเป็นรายการโชคดีที่เชิญความมั่งคั่งและผู้คนเข้ามาในชีวิตของคน ๆ หนึ่ง Maneki Neko มาในรูปแบบที่แตกต่างกันมากมายทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่นดินหรือผ้าและมีรูปแบบและสีที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามเมื่อพูดถึงอุ้งเท้าของแมวประเภทของโชคที่ได้รับเชิญแตกต่างกันไปตามอุ้งเท้าที่ยกขึ้น (ซ้ายขวาหรือทั้งสองอย่าง) รวมถึงสีและความสูงที่มันถูกยกขึ้น สนใจซื้อหนึ่งลองดูบทความด้านล่างเพื่อหาเคล็ดลับเพื่อช่วยแนะนำสายตาของคุณ ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่โชคดีที่สุดของญี่ปุ่นจึงคุ้มค่าที่จะลงทุนใน Maneki Neko คุณภาพสูงที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือชาวญี่ปุ่นดั้งเดิม
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶งานฝีมือญี่ปุ่น: คู่มือที่สมบูรณ์สำหรับ Maneki Neko (แมวโชคดีญี่ปุ่น)
▶ 6 charms โชคดีของญี่ปุ่น: เสน่ห์ของ Daruma และ Lucky Cat
งานฝีมือของเล่นสำหรับเด็ก
เคนมะ
ของเล่น "Kendama" มีประวัติอันยาวนานในญี่ปุ่นและได้รับการกล่าวขานว่ามีอยู่แล้วเป็นส่วนหนึ่งของเกมดื่มในช่วงหลังของศตวรรษที่ 18 วิธีการใช้ของเล่นนี้คือลองและรับ "tama" (ลูกบอล) เพื่อความสมดุลกับ "kozara" (จานเล็ก) และ "ozara" (จานใหญ่) ที่ด้านข้างของก้านและ "chuzara" (จานกลาง ) ที่ด้านล่างและติดเสา "kensaki" ที่ปลายผ่านรูที่ด้านล่างของทามา
ทุกวันนี้ Kendama ได้รับความนิยมในบางส่วนของโลก เทคนิคสำคัญใหม่ที่จะชนะที่ Kendama กำลังได้รับการพัฒนาและแม้กระทั่งการแข่งขันระดับโลกก็มีการจัดขึ้น!
Denden-Daiko
ของเล่น Denden-Daiko ถูกสร้างขึ้นมานานแล้วเพื่อบรรเทาทารก ด้วยการพลิกก้านไปด้านข้างลูกบอลที่ติดอยู่กับสายแกว่งไปมาตีกลองและสร้างเสียงรบกวน "Mitsu-Domoe" หรือสามจุลภาคที่วาดบนกลองเป็นเครื่องหมายที่เชื่อกันว่าจะกำจัดความชั่วร้าย
ภาพเป็นของ Denden-Daiko ซื้อเมื่อสิบปีก่อนจากร้านค้าที่ชื่อว่า "Nakajimaya Taikoten" ในจังหวัด Yamagata ร้าน "Wadaiko" (กลองญี่ปุ่น) ที่ทำธุรกิจมาตั้งแต่ปี 1832 ได้รับการซ่อมแซม ความงามอย่างหนึ่งของงานฝีมือแบบดั้งเดิมคือสิ่งของสามารถซ่อมแซมได้ง่ายและสามารถใช้งานได้อย่างต่อเนื่องช่วยให้พวกเขาถูกส่งผ่านมาหลายชั่วอายุคนตั้งแต่พ่อแม่ถึงเด็กและจากเด็กถึงหลาน
อื่น
มีงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมมากมายสำหรับเด็ก ๆ เช่น "Koma" (ท็อปส์ซูหมุน) หลายประเภท "Daruma-Otoshi" ที่ผู้เล่นใช้ตะลุมพุกไม้เล็ก ๆ และพยายามทำให้ชั้นล่างโดยไม่โค่นล้มหอคอย และ "Yajirobe" ซึ่งจะไม่ล้มลงไม่ว่าพวกเขาจะถูกผลักไปด้านข้างอย่างหนักแค่ไหน มันสนุกมากที่ได้เห็นและเล่นกับงานฝีมือแบบดั้งเดิมเหล่านี้เมื่อไปเยือนญี่ปุ่น
งานไม้ / ไม้ไผ่
เครื่องราง
แล็คเคอร์แวร์ถูกสร้างขึ้นโดยการทำสิ่งของที่ทำจากไม้แล้วใช้ SAP จากต้นไม้แล็คเกอร์หรือ "Urushi" แล็กเกอร์มีความทนทานยากที่จะลอกออกกันน้ำป้องกันการสลายตัวและค่อนข้างทนต่อความร้อนและไฟฟ้าทำให้มันใช้งานได้จริง
แล็คเกอร์แวร์หลายประเภทเช่น "Wajima-nuri"(Lacquerware Wajima) ที่แสดงในภาพได้รับการตกแต่งโดยการใช้เงิน, ทอง, แม่ของมุกและวัสดุที่มีค่าอื่น ๆ กับชั้นของแล็กเกอร์
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶งานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: คู่มือที่สมบูรณ์สำหรับแล็กเคอร์แวร์ของญี่ปุ่น
▶คู่มือสำหรับงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: Kanazawa Gold Leaf
▶ 5 ชุดตะเกียบและเครื่องใช้ที่จะทำให้คุณตกหลุมรักกับช้อนส้อมญี่ปุ่น
ไม้ไผ่
ไม้ไผ่มีแนวโน้มที่จะชอบภูมิอากาศที่อบอุ่นและชื้นและมีการกล่าวกันว่าเป็นไม้ไผ่ในญี่ปุ่นประมาณ 600 ชนิด อย่างไรก็ตามในหมู่คนเหล่านี้มีเพียงหลายประเภทเท่านั้นที่สามารถใช้ในการสร้างงานฝีมือแบบดั้งเดิมรวมถึงไม้ไผ่สีดำ, Henon Bamboo และไม้ไผ่ไม้ญี่ปุ่นซึ่งเราจะอธิบายด้านล่าง มันมีคุณสมบัติต้านเชื้อแบคทีเรียและมีความแข็งแรงและยืดหยุ่นพอที่จะใช้สำหรับคอนกรีตที่เสริมด้วยไม้ไผ่แทนเหล็กเมื่อมีการขาดแคลนเหล็ก
งานไม้ไผ่ที่แสดงในภาพคือ "Suruga-Takesensuji-zaiku" (Bamboo Latticeware) จาก Shizuoka ซึ่งเป็นงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมตามที่ได้รับมอบหมายจากกระทรวงเศรษฐกิจการค้าและอุตสาหกรรมและเป็นที่รู้จักมากที่สุดในการสร้างกรงแมลงที่ซับซ้อน นอกจากนี้ "Takayama-Chasen" ของนารา (Takayama Tea ปัด) ยังมีชื่อเสียงเช่นกันเพราะพวกเขาทำจากเส้นใยที่แข็งแรงของ Henon Bamboo, Black Bamboo และไม้ไผ่สีเขม่า เส้นใยเหล่านี้ถูกแบ่งออกเป็นประมาณ 80 - 200 ขนแปรงเพื่อทำปลาชาเหล่านี้ "Edo-Wazao" (Edo Fishing Rod) เป็นตัวอย่างที่ดีของเครื่องมือตกปลาคุณภาพสูงที่ออกมาจาก Edo (ปัจจุบันโตเกียว) ในช่วงยุค Kyoho (1716-1736) ของยุคเอโดะ
มีงานฝีมือไม้ไผ่แบบดั้งเดิมที่ทนทานและใช้งานง่ายอื่น ๆ ทั่วประเทศรวมถึง "Katsuyama-take-zaiku" (งานฝีมือไม้ไผ่ Katsuyama) จาก Okayama, "Osaka-Kongo-Sudare" โอซาก้า "Beppu-take-zaiku" (Beppu Bamboo Craft) จาก Oita และ "Miyakonojo-Daikyu" (Miyakonojo Bow) จาก Miyazaki
นอกจากนี้ยังมีการใช้งานที่แตกต่างกันมากมายสำหรับไม้ไผ่รวมถึงโครงกระดูกของการพับและพัดลมกลมรวมถึงโคมไฟตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง
อื่น
ญี่ปุ่นซึ่งทอดยาวจากเหนือจรดใต้แตกต่างกันไปในสภาพภูมิอากาศและอุดมไปด้วยไม้ชนิดต่าง ๆ ตั้งแต่พระเยซู ด้วยเหตุนี้จึงมีงานฝีมืองานไม้แบบดั้งเดิมมากมายที่ใช้คุณลักษณะพิเศษของต้นไม้ต่าง ๆ ทั่วประเทศ “ Odate-Mage-Wappa” (Odate Wooden Lunch Box) จาก Akita ใช้ประโยชน์จากลักษณะของ Akita Cedar และเกี่ยวข้องกับการแช่แผ่นซีดาร์ในน้ำร้อนและทำให้อ่อนลง "oku-aizu-amikumi-zaiku" (basking oku-aizu) จาก Fukushima ใช้เถาวัลย์ธรรมชาติเช่น "Hiroro" และ "Matatabi" นอกจากนี้ยังมี "Hakone-Yosegi-Zaiku" (Hakone Marquetry) จาก Kanagawa ซึ่งใช้ สีธรรมชาติของต้นไม้มากกว่าห้าสิบชนิดมีงานฝีมือแบบดั้งเดิมอื่น ๆ อีกมากมายที่ยังคงผลิตในวันนี้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะแนะนำพวกเขาทั้งหมด!
Washi Paper / Origami
กระดาษ washi
ได้มีการกล่าวกันว่าเทคนิค "Tamezuki" ของการผลิตกระดาษมาที่ญี่ปุ่นจากประเทศจีนก่อนช่วงเวลา Asuka (592 - 710) ในช่วงเวลาของนารา (710 - 794) มันถูกผลิตขึ้นทั่วประเทศด้วย washi ที่หลากหลายที่มีลักษณะที่แตกต่างกันในการผลิต Washi มีเก้าประเภทที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมโดยกระทรวงเศรษฐกิจการค้าและอุตสาหกรรมและยังมีอีกหลายประเภทของ Washi ที่ผลิตทั่วประเทศในปัจจุบัน
โอริกามิ
Origami มีประวัติอันยาวนานที่กล่าวกันว่าได้เริ่มต้นประมาณ 1,700 เมื่อต้นแบบของเครนโอริกามิในยุคปัจจุบันและเรือทำด้วยกระดาษ washi สี แม้ว่าทุกวันนี้มันเป็นเรื่องแปลกที่จะทำให้ Origami กับ washi สี แต่ยังคงมีวิธีการพับจากวันเก่าที่ยังคงใช้อยู่รวมถึงเทคนิคใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เครื่องมือการเขียน
แปรง
เมื่อการประดิษฐ์ตัวอักษรแพร่กระจายไปยังคนทั่วไปในศตวรรษที่ 18 แปรงก็กลายเป็นสิ่งจำเป็น วันนี้ "Kumano-fude"(แปรง Kumano) ที่แสดงด้านบนใช้สำหรับการประดิษฐ์ตัวอักษรภาพวาดและการแต่งหน้าแปรงแต่งหน้า Kumano-fude เป็นที่นิยมมากจน Kumano กลายเป็นศูนย์การผลิตที่สำคัญสำหรับพวกเขา! แปรงคุณภาพสูงเหล่านี้เป็นที่รักของมืออาชีพ ช่างแต่งหน้าและยังคงคุ้นเคยกับวันนี้
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶ 4 เครื่องมือแต่งหน้าญี่ปุ่นที่น่าทึ่งที่แฟน ๆ แต่งหน้าญี่ปุ่นแนะนำเป็นอย่างยิ่ง
▶ 5 ปากกาญี่ปุ่นชั้นนำที่จะเพิ่มสีสันให้กับชีวิตของคุณ
งานหิน
โคมไฟหิน
โคมไฟหินมีประวัติอันยาวนานในญี่ปุ่น พวกเขาได้รับการกล่าวขานว่าเป็นแสงยามค่ำคืนสำหรับศาลเจ้าและวัดในช่วงยุค Heian (794 - 1192) และแม้กระทั่งทุกวันนี้พวกเขาก็เป็นส่วนสำคัญของสวนญี่ปุ่นที่สวยงามและสวยงาม พื้นที่การผลิตที่สำคัญ ได้แก่ อิบารากิที่รู้จักกันดีในเรื่อง "มาคาเบะ-อิชิโดโร" (โคมหินมาคาเบะ); Aichi มีชื่อเสียงในเรื่อง "Okazaki-Sekkohin" (Okazaki Stonework); เกียวโตกับ "Kyo-Ishi-Kogehin" (Kyo Stonework); และ Tottori สำหรับ "Izumo-ishidoro" (Lanterns หิน Izumo)
อื่น
Woodblock Prints (Ukiyo-E)
งานพิมพ์ไม้ล็อคทำโดยการแกะสลักไม้บนชิ้นส่วนของกระดาษ การออกแบบถูกแกะสลักเป็นงานแกะสลักไม้เหล่านี้โดยใช้เครื่องมือเช่นสิ่วและชิ้นส่วนที่ยื่นออกมาเป็นสิ่งที่ทำให้ภาพเมื่อถ่ายโอนไปยังกระดาษ การใช้แรงกดดันบนพื้นผิวด้วยเครื่องมือที่เรียกว่า "บาเรน" ช่วยกระจายภาพอย่างสม่ำเสมอ
งานพิมพ์ Woodblock ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับญี่ปุ่นจากประเทศจีนในศตวรรษที่ 8 แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งแพร่หลายในช่วงยุคเอโดะ (1603 - 1868) ด้วยความนิยมของ“ Ukiyo -e” Ukiyo-E นำมาซึ่งเทคนิคใหม่ ๆ มากมายเช่นการไล่ระดับสีและ“ Kento” ซึ่งเป็นเครื่องหมายหลังที่ทำบนขอบไม้ของไม้เพื่อให้แน่ใจว่ากระดาษวางไว้อย่างถูกต้องเมื่อถ่ายโอนภาพ ภาพพิมพ์ Ukiyo-E ฉบับแรกนั้นทำด้วยหมึกสีดำเพียงสีเดียวและถูกเรียกว่า "Sumi-Zurie" อย่างไรก็ตามในตอนต้นของปี 1700 ภาพพิมพ์หลายสีได้รับความนิยมซึ่งแต่ละสีถูกถ่ายโอนไปยังกระดาษแยกต่างหาก นี่หมายความว่าจำเป็นต้องใช้ความระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าเลเยอร์สีทั้งหมดนั้นอยู่ด้านบนของกันและกันอย่างสมบูรณ์แบบซึ่งนำไปสู่เทคนิค Kento ที่สมบูรณ์แบบในช่วงกลางถึงปลายปี 1700 สิ่งนี้นำมาซึ่ง“ Nishiki-e” ที่มีสีสันหรือหลายสี Ukiyo-E ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ Ukiyo-e เฟื่องฟู
หนึ่งในภาพพิมพ์ไม้ที่โดดเด่นที่สุดคือ“ Fukei-Ga” (ภาพภูมิทัศน์) ที่เรียกว่า“ สถานีห้าสิบสามแห่งของ Tokaido” ซึ่งเป็นภาพพิมพ์ที่สวยงาม (แสดงด้านบน) ถึงเกียวโต นอกเหนือจาก“ Fukei-Ga” นอกจากนี้ยังมี“ Bijin-ga” (รูปภาพของผู้หญิงสวย) และภาพพิมพ์ทางเพศที่เรียกว่า“ Shunga” ที่แสดงถึงความมีเพศสัมพันธ์ของสังคมที่ค่อนข้างเปิดกว้างในเวลานั้น
ต้นบอนไซ (บอนไซ)
ต้นบอนไซญี่ปุ่น (บอนไซ) ส่วนหนึ่งมีต้นกำเนิดมาจากการปลูกพืชสวนจีนโบราณและมีประวัติที่ยาวนานกว่า 1,000 ปีในช่วงเวลาที่พวกเขาได้รับอิทธิพลอย่างมากจากองค์ประกอบของเซนและพุทธศาสนา “ บอน” ใน“ บอนไซ” หมายถึงจานหรือจานและ“ ไซ” หมายถึงการเพาะปลูกดังนั้นในเต็ม“ บอนไซ” หมายถึง“ ต้นไม้ที่เติบโตในจาน” ความสูงของพวกเขามักจะถูกเก็บไว้ภายใต้ความสูงหนึ่งเมตรและสามารถจำแนกได้ตามขนาดเป็น“ Shohin” (15 - 20 ซม.),“ Kifu” (20 - 35 ซม.),“ Chuhin” (35 - 60 ซม.) และ “ Daihin” (60 - 120 ซม.) แม้จะมีบอนไซซึ่งปัจจุบันมีอายุมากกว่า 800 ปี
ประเภทของต้นไม้ที่ใช้สำหรับบอนไซ ได้แก่ “ มัตซึ” (หรือต้นสนญี่ปุ่นซึ่งรวมถึงต้นสนแดงต้นสนสีดำและต้นสนสีขาว)“ Momiji” (เมเปิ้ลญี่ปุ่น),“ Ume” (พลัมญี่ปุ่น),“ Keyaki” (ญี่ปุ่น Zelkova),“ Karin” (Burmese Rosewood),“ Shinpaku” (Juniper จีน),“ Tosho” (Temple Juniper),“ Sakura” (ดอกเชอร์รี่ญี่ปุ่น) และ“ Satsuki” (Azalea) หากคุณไม่สามารถซื้อต้นบอนไซในญี่ปุ่นและนำกลับไปยังประเทศของคุณเองก็เป็นที่ยอมรับได้ว่าจะใช้ต้นไม้ในประเทศที่คุณเลือกและปลูกในจาน รูปร่างบอนไซที่ดีที่สุดคือรูปร่างที่เหมาะกับต้นไม้ที่มีอยู่ในกิจกรรมกลางแจ้งที่ยอดเยี่ยมเพียงในรูปแบบจิ๋วทำให้มันดูสมจริง ต้นบอนไซไม่ได้มาจากเมล็ดพันธุ์เล็ก ๆ ชนิดเฉพาะดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะปลูกต้นไม้ใด ๆ ให้เป็นต้นไม้บอนไซ
ทาทามิ
ทาทามิ กำลังได้รับความนิยมทั่วโลก งานฝีมือจำนวนมากที่แสดงในบทความนี้ได้รับการพัฒนาในญี่ปุ่นโดยใช้เทคนิคที่นำมาจากประเทศจีน แต่ Tatami เป็นภาษาญี่ปุ่นอย่างสมบูรณ์และถูกสร้างขึ้นในญี่ปุ่น Tatami ที่มีอยู่ที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันดีมาจากยุคนารา (710 - 784) และได้รับการเก็บรักษาไว้ที่พื้นที่เก็บข้อมูลของ Shosoin ที่วัด Todaiji ใน Nara
หญ้าชนิดหนึ่งที่เรียกว่า "igusa" (soft rush) ถูกทอด้วยกันเป็นชั้นและปลายถูกปิดผนึกด้วยผ้าชิ้นหนึ่งที่เรียกว่า "Tatamiberi" (ทั้งสองแถบที่เห็นในด้านขวามือของภาพ) . ในอดีต Tatamiberi จะแตกต่างกันไปตามสถานะทางสังคม แต่ทุกวันนี้คุณสามารถเพลิดเพลินกับ Tatamiberi ที่มีสีต่างกัน Tatami ใหม่เป็นสีเขียวหญ้าและกลิ่นของ Igusa ค่อนข้างฉุน แต่สีค่อยๆเปลี่ยนเงาแทนเนอร์ยิ่งใช้ทาทามิมากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าโดยปกติจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า แต่มีรูปแบบต่าง ๆ ของทาทามิที่มีรูปร่างที่แตกต่างกันเช่นสี่เหลี่ยม "Ryukyu-Datami" (Ryukyu Tatami)
บทความที่เกี่ยวข้อง:▶ 13 ข้อเท็จจริงที่คุณอาจไม่รู้เกี่ยวกับ Tatami [สึนางูญี่ปุ่น]
ฟูก
ฟูกสามารถจำแนกได้ในวงกว้างเป็น“ Shiki-Buton” ซึ่งใช้แทนที่นอนและ“ Kake-Buton” ซึ่งวางอยู่ด้านบนเหมือนผ้าห่ม ประวัติศาสตร์ของฟูกค่อนข้างเร็วโดยมีการใช้อย่างแพร่หลายในหมู่ประชากรสามัญทั่วไปที่ไม่ได้เริ่มต้นจนถึงประมาณปี 1900 - 1930 จนกระทั่งถึงตอนนั้น“ Tatami” (ทอผ้าทอ) หรือ“ Mushiro” ) ถูกนำมาใช้แทนชิกิ-บุต ชุดกิโมโนถูกนำมาใช้แทนเค้ก-บุตโดยขุนนางในขณะที่ไพร่ปกคลุมตัวเองด้วย Mushiro หรือเสื่ออื่น ๆ
โดยทั่วไปแล้ว Shiki-Buton ทำจากฝ้ายในขณะที่ Kake-Buton ทำจากฝ้ายและเต็มไปด้วยฟูกที่มีราคาไม่แพงมักจะเต็มไปด้วยโพลีเอสเตอร์ มีข้อดีมากมายสำหรับฟูก ตรงข้ามกับที่นอนฟูกมีข้อได้เปรียบในการมีน้ำหนักเบาและง่ายต่อการเคลื่อนที่ทำให้พวกเขาแห้งในดวงอาทิตย์และเก็บไว้ให้พ้นทางทำให้ห้องมีพื้นที่ใช้งานได้มากขึ้น สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Futon โปรดดูบทความด้านล่าง
บทความที่เกี่ยวข้อง: ▶ 10 ฟูกญี่ปุ่นและพรมทาทามิและพรมที่คุณสามารถพักผ่อนและฟื้นฟูได้
แฟน ๆ : พับและโค้งมน
แฟน ๆ ทั้งพับและโค้งมนเป็นหนึ่งในงานฝีมือดั้งเดิมที่โด่งดังที่สุดของญี่ปุ่นทำจากโครงกระดูกไม้ไผ่และติดอยู่กับ Washi
"Sensu" (แฟน ๆ พับ) ถูกใช้ไปแล้วในช่วงต้นยุค Heian (CA 800) และ Sensu ที่เก่าแก่ที่สุดคือแฟนไซเปรสที่พบในแขนของรูปปั้น Kannon ที่มีอาวุธนับพันที่วัด Toji ในเกียวโต ย้อนหลังไปถึง 877 ในเวลานั้น Sensu โดยใช้ Washi ถือเป็นรายการฟุ่มเฟือยและสามารถใช้งานได้โดยผู้ดี ในที่สุดพวกเขาก็แพร่กระจายไปยังประชาชนทั่วไปในช่วง Kamakura (1185 - 1333)
ในทางกลับกันต้นแบบสำหรับ "Uchiwa" (แฟน ๆ โค้งมน) เรียกว่า "Sashiba/Sashiha" กล่าวกันว่ามาจากประเทศจีนในช่วง Kofun (ประมาณ 250 - 538) และ Uchiwa โดยใช้ไม้ไผ่และ Washi เราคุ้นเคยกับวันนี้ถูกสร้างขึ้นในช่วงหลังของยุค Heian (ประมาณ 1,100) Uchiwa แพร่กระจายไปยังคนทั่วไปในช่วงเริ่มต้นของยุคเอโดะ (1603 - 1867) และถูกนำมาใช้เพื่อจุดประสงค์หลายอย่างรวมถึงการปรุงอาหารเริ่มต้นไฟและทำให้ตัวเองเย็นลง แม้ตอนนี้ยังมีอุจิวะที่ผลิตทั่วประเทศโดยใช้ไม้ไผ่และ washi แต่ถูกบดบังด้วยแฟนพลาสติกจำนวนมากจนถึงจุดที่คนญี่ปุ่นหลายคนไม่ได้ตระหนักถึงความงามดั้งเดิมของแฟน ๆ ไม้ไผ่.
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶คู่มือสำหรับงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: แฟน ๆ Edo-Sensu
▶คู่มือสำหรับงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม: แฟน ๆ Kyo-Sensu
▶กำหนดงานฝีมือดั้งเดิมของญี่ปุ่น
ดอกไม้ไฟ
ดอกไม้ไฟ - คำพ้องกับฤดูร้อนในญี่ปุ่น เป็นที่เชื่อกันว่าดอกไม้ไฟมือถือเป็นที่นิยมในเอโดะตลอดทางในปี 1600 "Senko-Hanabi" (Sparklers) แสดงไว้ด้านบนแปลเป็น "ธูปดอกไม้ไฟ" และได้รับชื่อนี้เพราะเมื่อพวกเขาเข้าแถวในบริเซียร์พวกเขาคล้ายกับธูปที่เสนอที่แท่นบูชาพุทธศาสนา ดอกไม้ไฟเริ่มถูกห่อหุ้มด้วย Washi ในช่วงครึ่งหลังของยุค Edo (CA 1760 - 1800) ซึ่งยังคงดำเนินต่อไปจนถึงทุกวันนี้
เสียงแตกและประกายไฟของดอกไม้ไฟที่บานสะพรั่งเป็นดอกไม้เล็ก ๆ วาดทิวทัศน์ฤดูร้อนของญี่ปุ่นด้วยความงามและความงาม
เทศกาลดอกไม้ไฟทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็กจัดขึ้นที่ญี่ปุ่นทุกปี (หมายเหตุ: เทศกาลดอกไม้ไฟส่วนใหญ่ในปี 2020 ถูกยกเลิกเนื่องจาก Covid-19) มีการกล่าวกันว่าเทศกาลดอกไม้ไฟเกิดขึ้นในช่วงการกันดารอาหารของ Kyoho ในปี 1733 เมื่อเทศกาลจัดขึ้นใน Ryogoku ประเทศโตเกียว การปลอบใจคนตายและการปลดปล่อยจากการระบาดของแมลงที่ทำให้เกิดความอดอยาก ดอกไม้ไฟถูกกล่าวว่าได้รับการตั้งค่าในระหว่างนี้ (แม้ว่าทฤษฎีอื่น ๆ จะมีอยู่อย่างแน่นอน)
Wadaiko (กลองญี่ปุ่น)
Wadaiko เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้กับเทศกาลญี่ปุ่น พวกเขามีประวัติยาวนานซึ่งกล่าวกันว่ามีการใช้ในช่วงระยะเวลา Jomon (12,000 BCE - 300 CE) เป็นรูปแบบของการสื่อสาร ต่อมาในช่วงระยะเวลาคามาคุระ (1185 - 1333) ไทโกะถูกเล่นพร้อมกับขลุ่ยไม้ไผ่ที่เรียกว่า "ชิโนบู" และเครื่องดนตรีทรงกลมโลหะกลมขึ้นมาสร้าง "Ohayashi -Daiko" ในช่วงระยะเวลาของรัฐสงคราม (1467 - 1573), "Jin -Daiko" (กลองสงคราม) ถูกนำมาใช้เพื่อรวมกลุ่มทหารและในช่วงยุคเอโดะ (1603 - 1868) ไทโกะกลายเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลที่ขาดไม่ได้
Wadaiko มีหลายประเภทที่แตกต่างกัน แต่มีการกล่าวกันว่าใช้เวลาประมาณ 3 ปีในการสร้างมันทำให้เป็นงานฝีมือแบบดั้งเดิมที่ต้องใช้เวลามากในการผลิต
Wagasa (ร่มญี่ปุ่น)
ที่มาของร่มในญี่ปุ่นได้รับการกล่าวขานว่าเป็นช่วงเวลาของเฮAIN (794 - 1185) เมื่อพวกเขาได้รับการแนะนำจากจีนพร้อมกับพุทธศาสนาและสิ่งอื่น ๆ ในเวลานั้นพวกเขามีรูปร่างเหมือนหลังคามากขึ้นและไม่ได้ใช้เพื่อป้องกันตัวเองจากสายฝน แต่สำหรับขุนนางที่จะป้องกันตัวเองจากดวงอาทิตย์และวิญญาณชั่ว ได้มีการกล่าวกันว่า Wagasa พับสไตล์สมัยใหม่ที่ป้องกันฝนถูกสร้างขึ้นในยุค Azuchi -Momoyama (1573 - 1603) และคนทั่วไปเริ่มใช้พวกเขาตั้งแต่กลางยุคเอโดะ (1716 - 1829) สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ใช้เพื่อการปฏิบัติจริง แต่ยังเป็นคำแถลงแฟชั่นที่นำมาซึ่ง Wagasa ด้วยการออกแบบที่หลากหลาย
เช่นเดียวกับงานฝีมืออื่น ๆ Wagasa ทำจากวัสดุธรรมชาติเช่น washi, ไม้ไผ่และไม้และพวกมันก็ติดตรงเหมือนกันซึ่งแตกต่างจากร่มตะวันตกซึ่งโค้ง
Wagasa มักไม่เคยเห็นในญี่ปุ่นในปัจจุบัน แต่ความงามของพวกเขาคุ้มค่าที่จะดู
โคมไฟ
โคมไฟมักจะเห็นได้ในเทศกาลและศาลเจ้า ประวัติของโคมไฟเช่น Wagasa ย้อนกลับไปในยุค Muromachi (1336 - 1573) เมื่อพวกเขาถูกนำตัวมาจากประเทศจีน อย่างไรก็ตามโคมไฟพับคล้ายกับที่เห็นในวันนี้ถูกสร้างขึ้นในตอนท้ายของยุค Muromachi และถูกใช้สำหรับแท่นบูชาพุทธศาสนา โคมไฟแบบพกพาได้รับการพัฒนาในช่วงเวลา Azuchi -Momoyama (1573 - 1603) และเมื่อเทียนกลายเป็นจำนวนมากในช่วงกลางของยุคเอโดะ (1716 - 1829), แลนเทิร์นซึ่งก่อนหน้านี้ใช้โดย Aristocrats ชั้นเรียนมีราคาถูกกว่าทำให้คนทั่วไปใช้พวกเขาได้เช่นกัน เป็นผลให้ช่วงเวลานี้นำโคมไฟหลายประเภทมาด้วย
วันนี้โคมไฟผลิตในสถานที่ต่าง ๆ รวมถึง Gifu ด้วย "Gifu-Chochin" (Gifu Lanterns) ซึ่งได้รับมอบหมายจากกระทรวงเศรษฐกิจการค้าและอุตสาหกรรมและ Fukuoka ด้วย "Yame-Chochin" (Yame Lanterns)
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶ 3 โคมไฟญี่ปุ่นยอดนิยมเพื่อทำให้ห้องนั่งเล่นใด ๆ
▶ตัวอย่างมากมายของงานฝีมือญี่ปุ่น
▶งานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมตามอุตสาหกรรม: สิ่งทอเซรามิกตุ๊กตา Kokeshi และอีกมากมาย!
งานฝีมือญี่ปุ่นที่กลายเป็นงานศิลปะสมัยใหม่
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาช่างฝีมือและนักออกแบบหลายคนได้ร่วมมือกันเพื่อขยายงานฝีมือญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมนอกเหนือจากกรอบปกติของพวกเขาทำให้ศิลปะสมัยใหม่ตรงกับความต้องการของคนรุ่นปัจจุบัน เนื่องจากงานฝีมือที่ทันสมัยได้รับการสนับสนุนด้วยเทคนิคดั้งเดิมที่เป็นของแข็งพวกเขามีคุณภาพดีมีการออกแบบที่ดีและง่ายต่อการรวมเข้ากับวิถีชีวิตที่ทันสมัย
บทความที่เกี่ยวข้อง:
▶ 25 งานฝีมือญี่ปุ่นที่ผสมผสานความทันสมัยและศิลปะได้ดีที่สุด
▶ 7 อุปกรณ์เสริมญี่ปุ่นสำหรับชุดและโอกาสใด ๆ
หากคุณต้องการให้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับบทความใด ๆ ของเราคุณมีความคิดที่ว่าคุณอยากเห็นการมีชีวิตขึ้นมาจริงหรือคุณมีคำถามเกี่ยวกับญี่ปุ่นFacebook, Twitter, หรือInstagram!
ข้อมูลในบทความนี้มีความถูกต้องในเวลาที่ตีพิมพ์